میگویند کار یک بنده خدایی به «قرمساقی» کشید!
پرسیدند: آخر چرا به چنین کاری تن دادی؟
گفت: پول لازم دارم.
گفتند: پول میخواهی چکار؟
گفت: میخواهم اسلحه بخرم؟
گفتند: اسلحه برای چه؟
گفت: برای دفاع!
گفتند: دفاع از چه چیز؟
گفت: از ناموس!
حالا به قول معروف اگر اینها برای یک عدهای «جک» است، برای ما دارد خاطره میشود! مصداقاش همین عزیزان «دلواپس»! حضرات دلواپس شدهاند. دلواپس عزت مردم و شرف و ناموس ملت و کشور! چرا؟ چون یک عدهای رفتهاند مذاکره کردهاند تا فشار تحریمها کاسته شده و روابط به حالت عادی باز گردد. حرف حسابشان چیست؟ «دفاع از ناموس»! هزینهای که چهار سال تمام برایاش از کیسه مردم پرداختند چه بود؟
آنکه وضعیت «کاغذ پارههای تحریم» به آنجا برسد که در مملکت دارو کیمیا شود و ایرانی گرفتار یا از بیدارویی بمیرد، یا در بازار سیاه ناصر خسرو دار و ندار و خودش را حراج کند. (یک کارگردان سرشناس تئاتر که در این مدت پسرش دچار بیماری سرطان شده بود در لفافه از برخوردهای مافیای دارو میگفت که «بلی، دارو داریم، فردا خودت بیا، شوهرت را نفرست و ...»!)
از نگاه حضرات، ناموس و عزت و شرف ملت، جان و مال شهروندانی نیست که هر بار سوار هواپیما میشوند جانشان کف دستشان است چرا که تحریمهای هوایی باعث شده فرسودهترین و پرحادثهترین خطوط هوایی جهان را داشته باشیم.
از نگاه حضرات، ناموس و عزت و شرف ملت، جان میلیونها شهروندی نیست که به دلیل تحریم بنزین و ابتکار احمقانه تولید بنزین در پتروشیمی در معرض شدیدترین خطرات سرطانی قرار گرفتند و میزان مرگ و میر روزانه بر اثر آلودگی از مرز چندین هزار نفر گذشت.
از نگاه حضرات، ناموس و شرف ملت هیچ ربطی به بیکاری گسترده ناشی از منفی شدن رشد اقتصادی نداشت.
از نگاه حضرات، ناموس و شرف ملت ربطی به شرمندگی پدری که از تامین هزینههای خانوادهاش عاجز مانده و کمرش زیر بار فقر و بیکاری و تورم خورد شده ندارد. ربطی به تن فروشی گسترده زنان و افزایش حیرتانگیز آمار سرقت و زورگیری مردان ندارد. آن هم سارقانی که کارشان به جایی کشیده که فقط برای چند ده هزار تومان خطری را در سطح اعدام به جان میخرند.
از نگاه حضرات، کاهش تحریمهای بانکی، تامین کامل دارو و کالاهای اساسی برای مردم، لغو تحریم هوایی و افزایش ایمنی جان مسافران هواپیماها، مهار تورم و گسترش چتر حمایتی بیمه به تمامی جمعیت کشور هیچ کدام راهکار «دفاع از عزت و شرف و ناموس» یک ملت نیست. این حضرات نگران فقط چشمشان به عربدهکشی است! آنکه به فلان دیپلمات غربی بگویند «عجوزه» یا بگویند «فاحشه» و یا خلاصه به هر طریقی «اسلحه» به دست بگیرند؛ ولو به قیمت کلاه «قرمساقی»!
No comments:
Post a Comment